Norma PN-EN 12101-6 rozróżnia sześć klas systemów różnicowania nadciśnienia: A, B, C, D, E oraz F. Projektant we współpracy z rzeczoznawcą powinien ustalić, którą z klas należy zastosować w danym obiekcie. Konsekwencją tego wyboru będą narzucone przez normę kryteria, jakie należy spełnić przy projektowaniu systemu.
W tym artykule skoncentrujemy się na systemie różnicowania nadciśnienia klasy B oraz kryterium prędkości przepływu powietrza do strefy objętej pożarem, wynoszącym 2 m/s (Rysunek 1). Prędkość tę musimy zapewnić na otwartych drzwiach w przegrodzie pomiędzy strefą objętą pożarem a przestrzenią chronioną (przedsionek / hol windowy).
Realizację tego kryterium możemy zapewnić, nawiewając odpowiednią ilość powietrza do klatki schodowej, a następnie tłocząc je przez otwarte drzwi do przedsionka i dalej do strefy objętej pożarem, lub nawiewając powietrze bezpośrednio do przedsionka, a następnie do strefy objętej pożarem. Zanim wybierzemy właściwe miejsce nawiewu powietrza dla spełnienia kryterium 2 m/s, należy wykonać analizę architektoniczną budynku oraz analizę dynamiki przepływu powietrza od miejsca nawiewu do miejsca upustu.
Zakładamy, że otwór drzwiowy, w którym mierzymy prędkość przepływu, ma powierzchnię 2 m2 . Ilość powietrza, jaką należy przez niego tłoczyć, będzie wynosić 2 m2 × 2 m/s × 3600 = 14 400 m3 /h. Musimy pamiętać, że przepływ powietrza ze strefy nadciśnienia nastąpi tylko wówczas, gdy w pomieszczeniu objętym pożarem zostanie zapewniony odpowiedni upust na zewnątrz budynku. W przypadku braku upustu nastąpi wyrównanie ciśnienia pomiędzy strefami, a w konsekwencji dynamiczna migracja zadymionego powietrza do strefy chronionej (klatka schodowa / hol windowy / przedsionek).
Zacznijmy więc od ustalenia z architektem, jaki rodzaj upustu gorącego dymu ze strefy objętej pożarem (mechaniczny czy grawitacyjny) możemy wybrać. Wartość upustu musi być równa lub większa od 14 400 m3 /h.
Dziś omówimy rozwiązania w oparciu o grawitacyjne odprowadzenie gorącego dymu ze strefy objętej pożarem.
