Czerpnia powietrza służy do pobierania powietrza zewnętrznego. W zależności od miejsca montażu można wyróżnić czerpnie ścienne, dachowe i terenowe.
Czerpnie ścienne niejednokrotnie stanowią element fasady budynku. Najczęściej występują w wykonaniu prostokątnym, ale także okrągłym. Otwór czerpni uzbrajają lamele, a dodatkowo również siatka, która chroni instalację przed przedostaniem się do jej wnętrza ptaków, gryzoni lub liści. Czerpnie dachowe mają podstawę okrągłą lub prostokątną. Zdarza się, że w tym wariancie montażu urządzenie jest zabezpieczone jedynie siatką. W zależności od wykonania powietrze może napływać do instalacji z różnej liczby stron czerpni (od jednej do czterech stron). Czerpnie terenowe, określane też jako wolnostojące, montuje się przy budynkach, najczęściej jako żelbetową albo murowaną konstrukcję zakończoną daszkiem. Bywa, że w ich otworach czerpalnych instaluje się odpowiedniki prostokątnych czerpni ściennych.
Zgodnie z paragrafem 152 ustępem 1 Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1] „Czerpnie powietrza w instalacjach wentylacji i klimatyzacji powinny być zabezpieczone przed opadami atmosferycznymi i działaniem wiatru […]”. W praktyce projektantowi jest bardzo trudno wyznaczyć takie miejsce montażu czerpni, by spełnić ten warunek. Oczekuje się więc, że sama budowa czerpni będzie uniemożliwiała penetrację wody do wnętrza instalacji. By ocenić efektywność zatrzymywania wody przez czerpnie żaluzjowe, można się posłużyć metodyką przedstawioną w normie PN-EN 13030 Wentylacja w budynkach – Elementy końcowe – Badanie właściwości krat żaluzjowych w warunkach symulowanego deszczu [2]. 1.
